Atrakcje Katowic
Zaprojektowany przez Tomasza Koniora gmach został stworzony z czerwonej cegły, co jest nawiązaniem do tradycyjnej architektury śląskich osiedli robotniczych, np. Nikiszowca. Wnętrze budynku łączy natomiast drewno i beton. Najbardziej zachwyca sala koncertowa, jej falujące struktury ścian, oświetlenie oraz przede wszystkim akustyka. Sala została stworzona przy współpracy z japońską firmą Nagata Acoustics. Została zaprojektowana tak, aby z każdego jej miejsca równie wyraźnie było słychać muzykę. Przestrzeń obiektu nie zamyka się jedynie w budynku, a obejmuje także okalający go plac. Na zewnątrz znajdują się takie atrakcje jak park zabawek muzycznych, fontanny, amfiteatr, a także zielony labirynt odtwarzający plan Katowic z 1926 r.
Muzeum Śląskie łączy ze sobą stare budynki KWK Katowice z nowoczesną zabudową. Zewnętrzną atrakcją jest wieża wyciągowa szybu „Warszawa II”, na której znajduje się taras widokowy, z którego rozciąga się niesamowita panorama stolicy Górnego Śląska. Trzon obiektu stanowi podziemna trzypoziomowa przestrzeń wystawowa, w której znajdują się również salki edukacyjne. Na wstępie prezentowana jest galeria sztuki polskiej: od XIX w. po współczesną. Dzieła prezentowane w surowej i prostej przestrzeni wywołują spore wrażenie na zwiedzających. Wystawa Światło historii. Górny Śląsk na przestrzeni dziejów jest ściśle związana z miejscem w którym znajduje się Muzeum. Zwiedzanie rozpoczyna się wchodząc przez wejście KWK Katowice i przez starą markownię oraz kopalnianą łaźnie wkracza się w początki dziejów regionu. Pełna symboliki wystawa łączy nowoczesne multimedialne elementy z tradycyjnymi eksponatami, dzięki czemu zwiedzający ma okazję zrozumieć skomplikowane procesy historyczne, które ukształtowały Górny Śląsk.
Powszechnie znany symbol Katowic od lat 70 XX w. zapewnia rozrywkę mieszkańcom Śląska. Znajduje się w nim hala widowiskowa, lodowisko oraz sala gimnastyczna. Na scenie katowickiego spodka występowały światowej sławy gwiazdy, a także miały miejsce wysokiej rangi zawody sportowe.
W okresie dynamicznego rozwoju przemysłu górnośląskiego wzrastała potrzeba na zatrudnienie coraz większej ilości pracowników. Nastąpił znaczny napływ robotników, a co za tym idzie, wzmogło się zapotrzebowanie na wszelkie zakwaterowanie. Dlatego też właściciele największych zakładów inwestowali w budowę osiedli dla swoich pracowników. Powszechnie zwane familokami domy miały różne standardy – w zależności od zajmowanego stanowiska ich lokatorów.
Osiedle Giszowiec zbudowane zostało w latach 1907-1910 w gminie Janów. Zostało przeznaczone do użytku pracownikom wyższego szczebla kopalni Giesche. Zaprojektowane zostało przez braci Georga i Emila Zillmannów. Założeniem było stworzenie miasta-ogrodu, tak aby mieszkańcy, najczęściej pochodzący ze wsi, w wolnym czasie mogli nadal obcować z naturą i zajmować się ogrodnictwem i warzywnictwem. Przy domach były wybudowane ubikacje, a na osiedlu znajdowała się również gospoda, łaźnia, pralnia, suszarnia, kantyna, piekarnie i sklepy. Obecnie w starej karczmie znajduje się siedziba Domu Kultury Szopienice-Giszowiec.
Katowicki Nikiszowiec budowany był stopniowo w latach 1908-1924 dla górników kopalni Giesche, ówcześnie znajdując się również na terenie gminy Janów. Jego projektantami także byli bracia Zillmannowie. Jego nazwa wzięła się od pobliskiego szybu kopalnianego Nickischschacht. Dziewięć trzykondygnacyjnych bloków wybudowanych zostało na planie czworoboków, które w środku posiadały dziedziniec, a na nim znajdowały się komórki, chlewiki oraz piece do wypieku chleba. Za materiał posłużyła czerwona cegła. Na osiedlu wybudowano również szkołę, sklepy, gospodę, pralnię, a także kościół św. Anny. W budynku na ul. Rymarskiej 4 znajduje się Dział Etnologii Miasta Muzeum Historii Katowic, w którym można obejrzeć wystawy: Woda i mydło najlepsze bielidło, czyli jak wyglądało pranie we wspólnej osiedlowej pralni; U nos w doma na Nikiszu przedstawiająca życie codzienne górnośląskich rodzin górniczych i Mistrzowie Grupy Janowskiej czyli obrazy nieprofesjonalnych artystów śląskich.
Początki szybu sięgają połowy XIX w., kiedy spółka Spadkobiercy Gischego wykupiła kopalnię Jutrzenka i okoliczne pola górnicze. Ówcześnie zwany szyb Hulda pogłębiono pod koniec XIX w. Nazwę Wilson otrzymał w latach 30. XX w. na cześć amerykańskiego prezydenta Thomasa F. Wilsona. Po II wojnie światowej kopalnie Gische znacjonalizowano, zmieniając nazwę na KWK Wieczorek. Budynki zaprojektowali bracia Zillmannowie. Szyb zakończył pracę w 1995 r. Pod koniec XX w. zaczęto rewitalizować pokopalnianą zabudowę i w 2001 r. nastąpiło otwarcie Galerii Szyb Wilson. Na powierzchni wystawienniczej sięgającej 2 500 m2 prezentowane są dzieła sztuki współczesnej, a także odbywają się konferencje, koncerty oraz festiwale. Z kopalnią Wieczorek związana jest także tzw. Grupa Janowska, czyli grono malarzy nieprofesjonalnych, którzy byli pracownikami kopalni. Wśród nich znajdują się tacy artyści jak Erwin Sówka, Teofil Ociepka, Ewald Gawlik czy Paweł Wróbel.
Pomimo wybudowania nowej siedziby, nadal funkcjonuje gmach Muzeum Śląskiego przy al. Korfantego 3.
Prezentowane są tam wystawy Przemysł Śląski w produkcji zbrojeniowej XX wieku oraz Fotoplastykon - 3D z XIX w.
Muzeum zostało powołane w 1983 r. na bazie wcześniej działającego oddziału Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. W jego struktury wchodzi główna siedziba przy ul. Szafranka, Kościół pw. św. Michała Archanioła znajdujący się w parku Kościuszki. Budynek dawnej pralni i magla na Nikiszowcu, Pracownia Teatralno-Filmowa przy ul. Kopernika oraz Oddział Grafiki im. P. Stellera przy ul. Kościuszki. Muzeum prezentuje wystawy: Z dziejów Katowic, Wnętrza mieszczańskie, Mistrzowie Grupy Janowskiej, Muzeum Barbary i Stanisława Ptaków, Paweł Steller – katowiczanin z wyboru, U nos w doma na Nikiszu, a także Woda i mydło najlepsze bielidło.
Zygmunt Szkocny(1911-2003r.) był twórcą blisko 170 ręcznie pisanych miniaturowych książek. Jedna z nich, Alfabet łaciński zajmujący 28 stron w formacie 1x08mm, została nawet wpisana do Księgi rekordów Guinnessa. Część swoich dzieł podarował światowym osobistościom i instytucjom, m. in. Janowi Pawłowi II, Królowej Holandii Beatrix, Ronaldowi Reganowi czy Muzeum Zamku Królewskiego w Warszawie. Obecnie ksiażki Szkocnego są prezentowane w jego domu w Katowicach-Piotrowicach.
Mimo iż nie mają więcej niż 40 lat, 2 000 komputerów i konsol zasłużyło już sobie na miano eksponatów muzealnych. Twórcy muzeum prezentują dynamiczny rozwój technologii, które dziś są powszechnie dostępne, jednak niegdyś były prawdziwym rarytasem.
Izba poświęcona historii kopalni Wujek oraz wydarzeniom 16 grudnia 1981 r. Wystawa przedstawia nie tylko eksponaty związane z górnictwem i tragedią grudniową, ale także rekonstrukcje i multimedialne wspomnienia świadków ówczesnych wydarzeń.
Kościół został wybudowany w 1510 r. w Syryni(pow. wodzisławski), jednak w 1938 r. został przeniesiony do Parku Kościuszki w Katowicach. Miał być jednym z obiektów w planowanym ówcześnie skansenie, którego budowa jednak nie doszła do skutku. Kościół jest najstarszą budowla sakralną na terenie miasta.
Budowę klasycystycznej świątyni rozpoczęto w 1927 r. po ustanowieniu diecezji katowickiej. Prace przerwała II wojna światowa, jednak w 1955 r. katedra została ukończona. Przy archikatedrze znajduje się Muzeum Archidiecezjalne, które gromadzi eksponaty i dzieła sztuki związane z życiem religijnym regionu.
Znajdująca się w Parku Kościuszki wieża jest jedynym tego typu obiekt w Polsce. Została wybudowana w 1937 r. z inicjatywy Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w trakcie II wojny światowej została rozebrana, a w latach 50. ponownie wzniesiona. Była wykorzystywana do szkolenia skoczków spadochronowych. We wrześniu 1939 r. miały toczyć się w tym punkcie zaciekłe walki pomiędzy armią niemiecką a tutejszymi harcerzami. Historia obrony wieży jest dość kontrowersyjnym tematem, jako że lokalne przekazy opisują ją jako zażarty opór stawiany przez młodych ludzi, a ówczesne źródła wspominają jedynie o kilku oddanych strzałach. Niemniej jednak katowicka wieża spadochronowa jest symbolem oporu, a także pomnikiem wszystkich poległych w trakcie II wojny światowej katowiczan.
Od niemal 70 lat Filharmonia jest organizatorem kultury muzycznej regionu. Każdego sezonu odbywa się około 200 koncertów w kraju i za granicą. Filharmonia Śląska jest również organizatorem m. in. prestiżowego Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga. W ostatnich latach miała miejsce rozbudowa obiektu. Odrestaurowano główną salę koncertową, a także dobudowano salę kameralną oraz seminaryjną.
Gmach teatru wzniesiony został w 1907 r., gdzie funkcjonował wówczas Teatr Miejski. Obecnie jest największą sceną dramatyczną na Górnym Śląsku, na której wystawiane są wybitne spektakle klasyki polskiej i zagranicznej. Przy teatrze funkcjonuje Galeria Foyer, gdzie prezentowane są dzieła takich artystów jak Jerzy Duda-Gracz czy Günter Grass. W wybranych terminach wystawiane są sztuki w jęz. angielskim.
Galeria Sztuki Współczesnej BWA od 1949 r. prezentuje dzieła krajowe i zagraniczne twórców powszechnie znanych, a także tych początkujących. Jest jedną z największych i najważniejszych instytucji w Polsce zajmującą się sztuką najnowszą.
Galeria prowadzona jest przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach. Dynamiczny program zawdzięcza prezentacji zróżnicowanych twórców – nie tylko studentów, ale także znanych artystów. W ciągu 8 lat działalności zorganizowano kilkaset wystaw z zakresu grafiki, fotografii, malarstwa, plakatu, dizajnu i ilustracji książkowej.
Od kilku lat dzięki Katowice Street Art Festiwal ulice stolicy województwa rozświetlają wielkoformatowe dzieła najznakomitszych artystów miejskich. Murale ożywiają przestrzeń miejską, zmieniając zniszczone ściany starych budynków w nowoczesne kompozycje. Dzięki temu Katowice stały się wielką, otwartą galerią sztuki, po której można urządzić wycieczkę na świeżym powietrzu.
1 Maja
Warszawska / Mielęckiego
Tylna Mariacka
Andrzeja 12
Tylna Mariacka
Tylna Mariacka
Tylna Mariacka
Bankowa 12 b
Bankowa 12